• Biznes
• Rozliczenie roczne
• Podatki
• Rozliczanie firmy
• Kontakt

Prowadzenie własnej firmy to nie tylko załatwianie szeregu formalności, ale również związane z tym obowiązki podatkowe. Należy ściśle przestrzegać przepisów i terminów określonych przez urząd podatkowy, ponieważ ich nieprzestrzeganie może skutkować konsekwencjami, włączając w to nałożenie kar finansowych na przedsiębiorcę. Zakres i wysokość podatków w Norwegii zależy przede wszystkim od formy prawnej i rodzaju prowadzonej działalności.

W naszej zakładce przedstawiamy informacje o podatkach obowiązujących norweskich przedsiębiorców, które pomogą zapoznać się z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Norwegii.

Zgodnie z obowiązującymi w Norwegii przepisami, przedsiębiorstwa i osoby prowadzące własną działalność gospodarczą, które mieszkają na terenie kraju są zobowiązane do wywiązywania się z obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy dotyczy wszystkich norweskich przedsiębiorców, także właścicieli filii firm zagranicznych. Prowadzenie firmy oznacza konieczność odprowadzania podatków w określonej przez urząd wysokości. Rodzaj i wysokość opodatkowania zależą od kilku czynników, m.in. od formy prawnej działalności, jej charakteru czy faktu zatrudniania pracowników.

Przedsiębiorca powinien opłacać podatek dochodowy w wysokości 22% od zysku firmy oraz składki na ubezpieczenie w wysokości 11,4% od zysku firmy. Podatek dochodowy wyliczany jest na podstawie zadeklarowanej kwoty zysku. Firmy, których obroty w ciągu kolejnych 12 miesięcy przekroczyły limit 50 000 NOK, powinny zostać wpisane do norweskiego rejestru VAT. Podatek VAT rozliczany jest za pomocą deklaracji podatkowej. Firmy, które zatrudniają pracowników dodatkowo powinny uiszczać związane z tym opłaty. Podatki od zatrudnienia to Arbeidsgiveravgift, czyli podatek pracodawcy, którego stawka jest zależna od przynależności do strefy oraz Forskuddstrekk, czyli zaliczka na podatek dochodowy pracownika.

W rocznym zeznaniu podatkowym można dokonać określonych odliczeń, na podstawie których zmniejszeniu ulega podstawa opodatkowania. Prawo do skorzystania z ulg podatkowych jest ściśle regulowane przez norweskie przepisy. Pracownicy zagraniczni, którzy dojeżdżają do miejsca stałego zamieszkania mają możliwość skorzystania z odpisów na podstawie statusu Pendler. Status Pendler daje prawo do odliczenia wydatków związanych z kosztami wyżywienia, zakwaterowania w Norwegii czy podróży do miejsca stałego zamieszkania. Pendlerutgifter to wydatki, które ponosi osoba dojeżdżająca. Tego odpisu mogą dokonać osoby, które:

1. nie posiadają samodzielnego mieszkania w Norwegii,
2. posiadają mieszkanie w kraju ojczystym lub mają mniej niż 21 lat i odwiedzają rodziców,
3. odwiedzają kraj ojczysty co najmniej raz w roku.

Odpis standardowy, czyli Standardfradrag pozwala na odliczenie 10% od przychodu ze stosunku pracy (nie więcej niż 40 000 NOK). Przychód ze stosunku pracy oznacza wynagrodzenie brutto oraz dodatki, które podlegają opodatkowaniu (świadczenia rzeczowe, bonusy pieniężne i nadwyżka zwrotu wydatków). Osoby, które na stałe mieszkają w Norwegii również mogą skorzystać z odliczeń. W rozliczeniu zwykłym można odliczyć od podatku koszty faktyczne, np.: minstefradrag (koszty uzyskania przychodu), personfradrag (kwotę wolną od podatku) czy wpłaty na IPA (indywidualny fundusz emerytalny).

Podatek dochodowy w Norwegii wynosi 22% od zysku osiągniętego przez firmę. Jest to kwota bazowa, ponieważ dodatkowo w systemie podatkowym funkcjonują ustalane każdego roku progi podatkowe, po przekroczeniu których przedsiębiorca odprowadza większy procent podatku - oznacza to, że kwota podatku do zapłaty wzrasta razem z dochodami firmy. Po rozpoczęciu działalności oraz na początku każdego roku kalendarzowego przedsiębiorca powinien złożyć do urzędu podatkowego deklarację przewidywanego zysku firmy na dany rok - to na tej podstawie norweski urząd wylicza wysokość zaliczek na podatek dochodowy. Faktyczny stan i zysk firmy przedsiębiorca wykazuje w zeznaniu podatkowym (Selvangivelse for næringsdrivende), które należy złożyć do 31 maja następnego roku. Urząd oblicza należną kwotę podatku i do 17 października wysyła do przedsiębiorcy pismo Skatteoppgjør z właściwą kwotą dopłaty lub zwrotu podatku dochodowego.

Podatek VAT naliczany jest od ceny sprzedaży towarów i usług oraz od wartości statystycznej danego towaru w przypadku importu. Norweskie firmy, których obroty w ciągu kolejnych 12 miesięcy przekroczyły limit 50 000 NOK muszą zostać wpisane do rejestru VAT i opłacać należny podatek. Podstawowa stawka podatku, która obowiązuje powszechnie to 25%, artykuły spożywcze i napoje opodatkowane są stawką zredukowaną (15%), a dla transportu osobowego i kultury w Norwegii (telewizja, radio, kina) naliczana jest stawka niska w wysokości 12%.

Podatek VAT rozliczany jest za pomocą deklaracji podatkowej, w której powinny znaleźć się wszystkie informacje związane z kosztami i przychodami działalności. Deklarację należy składać w wyznaczonych przez norweski urząd terminach drogą elektroniczną (za pomocą portalu altinn.no). Firmy będące płatnikami podatku VATu powinny przygotowywać raporty VAT za dany okres czasu, w których należy przedstawić poniesione koszty (faktury i paragony), wyciągi z firmowego konta (kontoutskrifter), wystawione faktury (faktury przychodowe) oraz dołączyć inne papiery dokumentujące działalność firmy (umowę najmu lokalu, kartę pojazdu itp.)

Podatek VAT zapłacony przed rejestracją działalności w rejestrze płatników VAT można odzyskać. W tym celu przedsiębiorca powinien złożyć dodatkową deklarację, w której wykaże podatek z kosztów z okresu przed wpisem do rejestru.

Przedsiębiorstwa i osoby prowadzące działalność gospodarczą w Norwegii, których roczny obrót przekracza 50 000 NOK są zobowiązane do dokonania wpisu do rejestru VAT. Limit 50 000 NOK zeruje się po upływie 12 miesięcy, w czasie których obroty nie przekroczyły wskazanej kwoty. Rejestracji w Rejestrze Podatników VAT (Merverdiavgiftsregisteret) można dokonać drogą elektroniczną (wypełniając formularz dostępny na stronie altinn.no) lub w lokalnym urzędzie podatkowym (skattekontoret). Formularz BR-1080 składa się z dwóch części - firmy zarejestrowane w Enhetsregisteret (Rejestrze Podmiotów Gospodarczych) wypełniają jedynie drugą część wniosku. Filie firm zagranicznych (NUF), które nie posiadają siedziby w Norwegii mogą dokonać rejestracji przez wyznaczonego reprezentanta, którego zadaniem jest dopełnianie formalności podatkowych w imieniu danej firmy. Przedstawicielem podatkowym może być osoba, która na stałe mieszka lub pracuje w Norwegii.

Właściciele przedsiębiorstw zagranicznych mają możliwość odliczania VAT-u naliczonego przez służby celne przy zakupie towarów do użytku w działalności. Filie mają również obowiązek tworzenia zestawień sprzedaży (omsetningsoppgaver) oraz regularnego naliczania i uiszczania podatku od sprzedaży towarów i usług.

Podatek VAT (Merverdiavgift) to obowiązujący w Norwegii podatek od towarów i usług. VAT w Norwegii rozliczany jest za pomocą deklaracji podatkowej, w której powinny znaleźć się wszystkie informacje związane z kosztami i przychodami działalności. Deklarację należy składać w wyznaczonych przez norweski urząd terminach drogą elektroniczną (za pomocą portalu altinn.no). Firmy będące płatnikami podatku VATu powinny przygotowywać raporty VAT za dany okres czasu, w których należy przedstawić poniesione koszty (faktury i paragony), wyciągi z firmowego konta (kontoutskrifter), wystawione faktury (faktury przychodowe) oraz dołączyć inne papiery dokumentujące działalność firmy (umowę najmu lokalu, kartę pojazdu itp.).

Na mocy zmian w norweskich przepisach dotyczących składania deklaracji VAT, osoby oraz firmy figurujące w rejestrze płatników podatku VAT powinny rozliczać opłaty importowe (z wyłączeniem cła i dokumentów przewozowych) w deklaracji podatkowej. Wartość towarów należy wykazać w rubryce importu do celów statystycznych, jednak nie wpływa ona na rozliczenie z urzędem.

Zatrudnianie pracowników w norweskiej firmie oznacza konieczność poniesienia dodatkowych kosztów związanych z opłatami z tytułu zatrudnienia, zasiłkiem chorobowym (pracodawca wypłaca zasiłek przez pierwsze 16 dni zwolnienia) czy niezbędnymi szkoleniami.

Podatki od zatrudnienia to Arbeidsgiveravgift, czyli podatek pracodawcy, którego stawka jest zależna od przynależności do strefy oraz Forskuddstrekk, czyli zaliczka na podatek dochodowy pracownika. Koszty stałe łącznie wynoszą minimum 26,3% od kwoty wynagrodzenia brutto pracownika. Koszty zmienne związane są z zasiłkiem chorobowym (sykepenger), ubezpieczeniem NWW, szkoleniami pracowników czy odzieżą roboczą.

Pomimo że Norwegia nie należy do Unii Europejskiej, jej przynależność do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) umożliwia wymianę towarów pomiędzy Polską a Norwegią, co oznacza konieczność opłaty cła i podatku VAT. Firmy i osoby figurujące w norweskim rejestrze płatników podatku VAT powinny rozliczać opłaty importowe (z wyłączeniem cła i dokumentów przewozowych) w deklaracji podatkowej. Poszczególnym kategoriom towarów przypisane są konkretne stawki i taryfy celne albo zwolnienie z opłat. Wysokość stawek celnych określana jest przez Norweski Urząd Celny (toll.no).

Na granicy należy przedstawić dokument SAD. W okazanym dokumencie powinny znajdować się wszystkie informacje dotyczące przewożonego towaru oraz faktura zakupu. Dokumenty SAD przygotowywane są przez agencje celne, które posiadają wszelkie informacje o obowiązujących procedurach i opłatach celnych.

Podatek VAT od importu wynosi 25% i 15% (opodatkowaniu nie podlegają samochody elektryczne, statki i ich części, wiatraki elektryczne - źródła energii itd.). Dołączona do dokumentu SAD faktura może zawierać standardową stawkę podatku VAT lub VAT zerowy - jeśli przedsiębiorca chce, aby naliczony podatek został skorygowany, musi wysłać do urzędu wniosek o korektę faktury wraz z potwierdzeniem wywozu towaru.

Wywóz dóbr wytworzonych w Norwegii oznacza ich eksport. Sprzedaż towarów może być traktowana jako ich eksport, jeśli firma potwierdzi w norweskim urzędzie celnym wywóz poza granice Unii Europejskiej. Firma, która eksportuje towary do Norwegii powinna:

1. wystawić odbiorcy fakturę z zerową stawką VAT,
2. zgłosić w urzędzie celnym zamiar wywozu towaru poza granice UE,
3. zgłosić norweskim służbom celnym wwożenie towaru na teren kraju.

Eksport jakich towarów wymaga zezwoleń?

• leków (legemiddelverket.no),
• broni (politi.no),
• żywności / suplementów diety (mattilsynet.no),
• alkoholi,
• sadzonek (mattilsynet.no).

STRONA GŁÓWNA | INNE USŁUGI | INNE | KONTAKT